Βγαίνοντας από το σχολείο...
Βγαίνοντας από το σχολείο
Είδαμε ανθρώπους σκυμμένους στα κινητά
Ακούσαμε απατεώνες να
μας πνίγουν με τα ψέματά τους
Ακούσαμε των ασθενών τον πόνο στα νοσοκομεία
Αντικρίσαμε παιδιά-στρατιωτάκια έξω απ΄ τα σχολεία
Οσφριστήκαμε τον μολυσμένο αέρα
Όλα αυτά μας έκαναν να θέλουμε να φύγουμε πιο πέρα
Γι αυτό κι εμείς κλείσαμε τα μάτια στη στιγμή
Ταξιδέψαμε στη φαντασία μας τη μαγική
Είδαμε τα παιδιά να παίζουνε στον δρόμο
Τ΄ αυτοκίνητα πετούσαν από πάνω τους
Δεν τους προκαλούσαν φόβο
Αναπνεύσαμε τον καθαρό αέρα
Αρρώστιες δεν υπήρχαν
Οι μεγάλοι που γύριζαν χαρούμενοι από τη δουλειά τους
Παίζανε ποδόσφαιρο μαζί με τα παιδιά τους
Τα ψέματα όλα ήταν απαγορευμένα
Όλα έμοιαζαν αγγελικά πλασμένα
Ύστερα, όταν τα μάτια μας ανοίξαμε, μάς είπανε ονειροπόλους
Κι όμως είναι ωραίο να ζεις για ένα όνειρο
Γι αυτό ζήσε το
Κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.
της Μαρίας Παπαδοπούλου (Β4)
