Συγγραφέας Δημιουργός, του Θανάση Χειμωνά


Έχω πολλές φορές πει πως κάποια στιγμή η συγγραφική μου πορεία θα λάβει τέλος. 

Θεωρώ πως κάθε καλλιτέχνης (με ελάχιστες, λαμπρές, εξαιρέσεις)  διαθέτει μια μορφή ημερομηνίας λήξης στην δημιουργικότητά του. Όταν η έμπνευση θα τον εγκαταλείψει οφείλει κι αυτός να αποχωρήσει.
Ωστόσο, αισθάνομαι έναν τρόμο για τη στιγμή που δε θα μπορώ πια να γράψω.Τότε η ζωή θα φεύγει,θα κυλάει σα μέσα απ’τα δάκτυλά μου,χωρίς νόημα. Ο πόνος, η χαρά, ο έρωτας, η απογοήτευση, οι αρρώστειες, αλλά κι οι στιγμιαίες ευτυχίες, όλα θα φθείρονται και θα τελειώνουν, θα χάνονται μέσα στο χρόνο.
Γράφοντας, ο συγγραφέας προσπαθεί να διασώσει το εφήμερο. Να του δώσει ένα νόημα. Το δικό του νόημα, έστω, όπως εκείνος το καταλαβαίνει. Να κυριαρχήσει με τις όποιες δυνατότητες, πάνω στη μίζερη πραγματικότητα, τη δική του και των άλλων, να δώσει τη δική του εκδοχή, όχι καλύτερη ούτε χειρότερη. Τη δική του κι αυτό τον παρηγορεί και τον κάνει ν’αντέχει.
Οι μεγάλοι της Τέχνης καταφέρνουν να συνομιλήσουν με το Αόρατο χωρίς να παίρνουν τα μάτια τους κι από την καθημερινότητα. Πολλές φορές την αγωνιώδη προσπάθειά τους την πλήρωσαν με τη ζωή τους. Τους ευγνωμωνούμε.Τους αποτίουμε φόρο τιμής. Υπήρξαν όλοι μαζί ένα σύμπαν. Οι μεγάλοι συγγραφείς, οι μεγάλοι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι μουσικοί, οι γλύπτες, αυτοί κατέγραψαν τον κόσμο. Όχι η ιστορία, όχι η επιστήμη και η πολιτική αλλά η Τέχνη είναι που έδωσε την αληθινή υπόσταση στην ανθρώπινη περιπέτεια.









Επισκεφθείτε τον Μετεωρολογικό Σταθμό των Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων στο meteo.gr :



Quiz