Υπάρχει κάποιος από εμάς που να μην
έχει κινητό τηλέφωνο; Πραγματικά πολύ αστεία η ερώτηση. Λοιπόν, όχι μόνο δεν
υπάρχει κανείς από εμάς που να μην έχει κινητό, αλλ’ αυτό κατέληξε να γίνει το
απαραίτητο αξεσουάρ της ζωής μας. Μονίμως
βρίσκεται στα χέρια, στις τσέπες, στις τσάντες, μέσα και έξω από το
σπίτι μας, οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε! Μας έγινε τόσο απαραίτητο όσο τίποτ’
άλλο στη ζωή μας. Η τεχνολογική εξέλιξη των κινητών, που όλο και φθάνει σε
απίθανα σημεία, μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν είναι δυνατό να ζήσουμε χωρίς
αυτό. Κι εμείς τι κάνουμε στ’ αλήθεια μ’ αυτό;
Πέρα από το να πάρουμε ή να δεχθούμε κάποια όντως απαραίτητα
τηλεφωνήματα ή και μηνύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ή και να
φωτογραφίσουμε κάτι, ουσιαστικά ανακυκλώνουμε ασταμάτητα το… τίποτα της ζωής μας!
Μιλώ με όσους μπορώ όλο και πιο πολύ.
Και τι λέω; Τίποτα το ουσιαστικό. Πραγματικά τίποτα. Στέλνω μηνύματα εδώ κι
εκεί. Και τι λένε τα μηνύματα αυτά; Μα τίποτα βεβαίως! Κι αν δεν επικοινωνώ
υποτίθεται με τους άλλους, τι κάνω; Παίζω κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, ακούω
κάποια μουσική, φωτογραφίζω κάτι, ή τρέχω στις αποθηκευμένες μου φωτογραφίες
για να τις δω για πολλοστή φορά. Δηλαδή και πάλι τίποτα!
Ωστόσο έχω την ψευδαίσθηση, όχι μόνο ότι επικοινωνώ, αλλά πολύ περισσότερο
ότι "περνώ καλά". Κι όμως…
Μιλάμε πολύ στο κινητό γιατί δεν
έχουμε τίποτα το ουσιαστικό να πούμε!
Πρέπει να χρησιμοποιούμε το κινητό
με μέτρο. Ασχολούμαστε μ’ αυτό συνέχεια και τελικά το όφελος μηδέν! Σκοτώνουμε
την ώρα μας καθώς το χρησιμοποιούμε. Μπορούμε να περάσουμε πραγματικά καλά αν
το αφήσουμε στην άκρη και βγούμε μια βόλτα, διαβάσουμε ένα βιβλίο, ακούσουμε
μουσική, ζωγραφίσουμε, συναντήσουμε από κοντά τους φίλους μας και όχι από να
τους μιλάμε από το τηλέφωνο.
Όλα στη ζωή μας χρειάζονται, αρκεί να
τα χρησιμοποιούμε σωστά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μηχανές φτιάχτηκαν για να
υπηρετούν εμάς και όχι εμείς αυτές. Δεν είμαστε οι δούλοι των μηχανών αλλά
αυτές είναι στη δικιά μας υπηρεσία!
