Η
εξόρμηση στον Σχινιά με οδήγησε σε ποιητικές αναζητήσεις και σκέψεις... Οι
τελευταίες ζεστές μέρες του Φθινοπώρου με έκαναν να αναπολήσω το καλοκαίρι που
πέρασε και να καταγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν οι ειδυλλιακές
στιγμές δίπλα στη θάλασσα αυτόν τον ζεστό Οκτώβρη...
Οι τελευταίες ζεστές στιγμές
Ανατέλλει ο ήλιος
Κάθομαι στην ακρογιαλιά
Και ηρεμώ με τον ήχο των κυμάτων
Ο ήλιος ζεσταίνει το πρόσωπο μου
Και αποδέχεται τις ατέλειές μου
Ζεσταίνει τη ψυχή μου
Με λόγια αθόρυβα
και μορφές άλυτες
Αναμνηστικό αεράκι
Άνθισε καλοκαίρι πάλι
Εξαφανίστηκαν τα σύννεφα
Και παρουσιάστηκε ο ήλιος
Με τις ζεστές ακτίνες του
Και το ξύπνημα της γαλήνης
Κύματα καλούν στιγμές
Παιδικές φωνές γεμίζουν
Οκτώβριος ξημέρωσε, μα νιώθει Ιούνιος
Παιδιά γελάνε
Και ψυχές χαίρονται
Ο ήλιος δύει
Η θάλασσα ηρεμεί
Το νερό κρυώνει
Ο πιο γαλανός ουρανός της χρονιάς
Οκτώβριος, και μοιάζει για Ιούνιος
Ορίζοντας μακρινός
Σκέψη κοντινή
Θάλασσα Παντοτινή
Ματιά Περιορισμένη
