Τελευταίο αποχαιρετιστήριο στον κόσμο του Γυμνασίου Έφτασε το τέλος μιας ακόμη υπέροχης σχολικής χρονιάς. Τώρα για τα παιδιά του 2009 θα είναι δύσκολα τα πράγματα, αφού είμαστε καθοδόν για το «τρομαχτικό» Λύκειο. Μπορώ να πω ότι αυτά τα τρία χρόνια πέρασα απίστευτα στην «αγκαλιά» του Αρσακείου, δημιούργησα νέες φιλίες, γέλασα μέχρι δακρύων και έμαθα πράγματα που είτε θα μου χρειαστούν είτε θα τα αφήσω πίσω για το καλό μου… Ξέρω ότι εδώ και αρκετές δεκαετίες οι μαθητές συνηθίζουμε να απαρνιόμαστε το σχολείο και να το κακολογούμε, προσπαθώντας να διαγράψουμε τις δύσκολες στιγμές του. Όμως, αυτές τις μέρες καθώς καθόμαστε στα θρανία του Γυμνασίου για τελευταία φορά, ακούγοντας την καθηγήτρια και τον καθηγητή να τους έχει πιάσει λογοδιάρροια, εμείς από κάτω νυστάζουμε και γκρινιάζουμε. Αυτή είναι μια ρεαλιστική εικόνα μες την τάξη. Παρ’ όλα αυτά, κάποιος μπορεί να κάνει χαζομάρα και να γελάσουμε σαν μια μεγάλη οικογένεια. Και εκεί είναι το νόημα, οι φιλίες και το πώς αλληλεπιδρούμε.