8 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Όλα ξεκίνησαν στις 8 Μαρτίου του 1857,
στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας,
ντυμένες στα λευκά, αποφάσισαν να κινητοποιηθούν και να παραπονεθούν για τις
απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους πολύ χαμηλούς μισθούς τους. Ζητούσαν
μείωση των 16 ωρών εργασίας σε 10 και ίσες απολαβές με τους άντρες.
Δύο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες
οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών, συνεχίζοντας τον αγώνα τους, ενώ
το 1908 οι δρόμοι της Νέας Υόρκης γέμισαν με 15.000 γυναίκες που ζητούσαν
λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Σύνθημά τους
ήταν το «Ψωμί και τριαντάφυλλα» με
το μεν πρώτο να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και το δεύτερο την καλύτερη
ποιότητα ζωής. Τελικά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε το 1910, στη δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην
Κοπεγχάγη και γιορτάστηκε για πρώτη φορά, ένα χρόνο αργότερα.
Παράλληλα,
μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια
Αλεξάνδρα Κολοντάι κατάφερε να πείσει τον Λένιν να καθιερώσει την 8η του Μάρτη ως επίσημη
αργία της Σοβιετικής Ένωσης, αργία που είχε, όμως, τον χαρακτήρα της «γιορτής των εργατών». Το ενδιαφέρον για την ημέρα αυτή
αναζωπυρώθηκε με την άνοδο του φεμινισμού τη δεκαετία του 1960. Από το 1975, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας διεξάγεται υπό
την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την ανάδειξη των γυναικείων
προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία
εργατριών πραγματοποιήθηκε στις 13 Απριλίου 1882, στον Πειραιά, στο εργοστάσιο
υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα. Η εν λόγω υφαντουργία είχε αποφασίσει να μειώσει τους μισθούς
των γυναικών σε 60 λεπτά από 80 που ήταν μέχρι τότε.
Αν και
σήμερα, πλέον η μέρα, ως έναν βαθμό, έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα, καθώς
έχει εμπορευματοποιηθεί
και θεωρείται ευκαιρία έκφρασης της αγάπης των ανδρών προς τις γυναίκες της
ζωής τους, ωστόσο υπάρχουν ακόμα περιστατικά που αποδεικνύουν την ανάγκη
προβολής των
αγώνων των γυναικών ανά τους αιώνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα,
το συλλαλητήριο που διοργάνωσαν
χιλιάδες άνδρες και γυναίκες στην Τεχεράνη, στις 4 Μαρτίου του 2007,
μέχρι που ξυλοκοπήθηκαν άγρια από αστυνομικούς, ενώ δεκάδες γυναίκες συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στην απομόνωση για μέρες.
Η Πουμζίλε
Μλάμπο-Ενγκούκα, εκτελεστική διευθύντρια του ΟΗΕ Γυναίκες, υποστηρίζει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι
γυναίκες παγκοσμίως είναι η βία. Μία στις τρεις έχει υποφέρει από σωματική ή σεξουαλική βία στη διάρκεια της
ζωής της, ενώ οι μισές γυναίκες που είναι θύματα ανθρωποκτονίας, δολοφονούνται από τους συντρόφους τους ή μέλη
της οικογένειάς τους. Όπως
επισημαίνει ο ΟΗΕ, ο κόσμος έχει κάνει πρωτοφανή πρόοδο, αλλά καμία
χώρα δεν έχει επιτύχει την ισότητα των φύλων.
