Άτομα με ειδικές ανάγκες
Σκεφτείτε
κάτι απλό: Πόσες φορές έχετε δει στη γειτονιά σας κάποιον τυφλό ή κάποιον που
βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι έξω στον δρόμο; Πόσες φορές έχετε δει αυτούς
τους ανθρώπους σε μουσεία ή σε πάρκα; Δυστυχώς, καμία φορά. Δεν είναι ότι δεν
θέλουν να βγουν έξω, απλά είναι υποχρεωμένοι να μείνουν στα σπίτια τους, καθώς
δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Τέτοιες προϋποθέσεις είναι τα
πεζοδρόμια που είτε δεν υπάρχουν είτε βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση ή οι
ανελκυστήρες που σε δημόσιους χώρους είναι ανύπαρκτοι. Σε περιπτώσεις που τα
πεζοδρόμια είναι σε άριστη κατάσταση, δυστυχώς υπάρχουν και οι ανάλγητοι οδηγοί
που σταθμεύουν τα οχήματα τους στα πεζοδρόμια και έτσι δεν μπορούν να περάσουν
αυτοί οι άνθρωποι. Εκτός από αυτά τα προβλήματα, δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι
βιώνουν και τον ρατσισμό. Οι υπόλοιποι άνθρωποι που θεωρούνται «κανονικοί» τους
βλέπουν είτε με λύπηση είτε με αδιαφορία, προκαλώντας τους έτσι και στις δύο
περιπτώσεις ανασφάλεια και φέρνοντας τους σε αρκετή δύσκολη θέση.
Για να
καλυτερέψουμε και να διευκολύνουμε την ζωή τους θα πρέπει να δράσουμε ενεργά
και εμείς, ως σύνολο πολιτών, αλλά και το κράτος. Εμείς, ως πολίτες, μπορούμε να
τηρούμε τα μέτρα για την διευκόλυνση της κυκλοφορίας τους, όπως για παράδειγμα
να μην παρκάρουμε πάνω στα πεζοδρόμια. Επίσης, δεν είναι σωστό να κοιτάμε
αυτούς τους ανθρώπους με περιέργεια και μισαλλοδοξία, γιατί δεν απέχουν από εμάς
και μπορούν να πληγωθούν πιο εύκολα. Από την άλλη, το κράτος πρέπει να λάβει
μέτρα για την κατασκευή νέων πεζοδρομίων αλλά και ανελκυστήρων στους δημόσιους
χώρους.