Πίσω από τα ρούχα που αγοράζουμε από τις φωτεινές βιτρίνες στις δυτικές μητροπόλεις, βρίσκονται οι σκοτεινές ιστορίες των ανθρώπων που δουλεύουν σα σκλάβοι. Εργάζονται πάνω από τις ραπτομηχανές τους, χωρίς ωράρια, με ελάχιστα χρήματα και υπό συνθήκες απάνθρωπες. Οι μεγάλες εταιρείες συμπιέζουν το κόστος και προσφέρουν στους καταναλωτές φτηνά προϊόντα.
Πού κατασκευάζονται αλήθεια, αυτά τα ρούχα; Ποιοι είναι οι άνθρωποι που τα κατασκευάζουν; Σε τι συνθήκες; Με ποιο κόστος;
Ένα παράδειγμα αποτελεί η Χασίνα Άχκτερ που είναι 18 ετών. Εργαζόταν στον έκτο από τους οκτώ ορόφους του εργοστασίου που κατέρρευσε στο Μπαγκλαντές. Ήταν από τους τυχερούς. Δύο ώρες αργότερα τα σωστικά συνεργεία την εντόπισαν. Είχε τραυματιστεί στο πόδι. Ο σύζυγός της δεν ήταν τόσο τυχερός. Ανασύρθηκε νεκρός εννιά ημέρες αργότερα. Ήταν ένας από τα 900 και πλέον θύματα που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία που συνέβη σε προάστιο της Ντάκα. Ένα γεγονός που έστρεψε το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία τραγική πραγματικότητα. Εκείνη που απαιτεί ανθρώπινες θυσίες στο βωμό της ζήτησης για φθηνά ρούχα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει μία ανάλογη τραγωδία στη χώρα.Τα περισσότερα εργοστάσια ρούχων δεν πληρούν τους κανόνες ασφαλείας. Δεν διαθέτουν πυροσβεστήρες, τα κτήρια είναι παλιά και με επικίνδυνες φθορές, ενώ και τα μηχανήματα που δεν συντηρούνται συχνά κοστίζουν ζωές.
Τέτοιου είδους προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα καθώς είναι ανεπίτρεπτο να συμβαίνουν εν έτει 2022. Για την επίλυση αυτών, πρέπει να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και τα ωράρια για να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Επιπλέον, οι εργάτες θα πρέπει να επαναστατήσουν, να μη μείνουν δηλαδή αδρανείς με σκοπό τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
