Πρόσφατα ψηφίστηκε ένας νόμος που λέει ότι τη φετινή σχολική χρονιά για τους μαθητές αλλά και για τους εκπαιδευτικούς θα πρέπει να περιοριστεί η χρήση του κινητού τηλεφώνου στον σχολικό χώρο. Για τους μαθητές έχει απαγορευτεί εντελώς, ενώ για τους εκπαιδευτικούς έγινε επιτρεπτή η χρήση τους κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων και μόνο όταν βρίσκονται εντός του γραφείου καθηγητών. Αυτή η απόφαση από τη μία πλευρά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως χρήσιμη και αποτελεσματική, παράλληλα, όμως, από την πλευρά των μαθητών υπερβολική και άσκοπη.
Από την πλευρά μου, ως μαθήτρια πιστεύω ότι όλο αυτό είναι άδικο απέναντι μας. Αρχικά τα μέτρα αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν αρκετά περιοριστικά. Συμφωνώ, πρέπει να ασχοληθούν με τον καλύτερο τρόπο εκπαίδευσης αλλά αυτή τη φορά πιστεύω πως το παράκαναν. Η συγκεκριμένη απαγόρευση ουσιαστικά μας προκαλεί και μας περιορίζει όλους με κάποιο τρόπο. Επίσης είμαι εναντίον με τη λογική της ποινής, δηλαδή το πώς θα τιμωρήσουμε τους μαθητές σε περίπτωση που τους πιάσουν με κινητό τηλέφωνο, είτε είναι ενεργοποιημένο είτε όχι. Διότι, εάν το σκεφτείτε, ο φόβος της τιμωρίας δεν κάνει τους ανθρώπους πιο υπεύθυνους! Οι ποινές θα έχουν ως αποτέλεσμα για πολλούς από εμάς να μας στερηθεί η ευκαιρία να περάσουμε στην επόμενη τάξη, κάτι που σημαίνει ότι θα μείνουμε στην ίδια τάξη λόγω των απουσιών και θα αναγκαστούμε να την επαναλάβουμε για άλλη μια χρονιά. Τέλος ο νόμος αυτός απηχεί τις αντιλήψεις των ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι θεωρούν ότι μας έχει επηρεάσει αρνητικά η αδιάκοπη χρήση των κινητών τηλεφώνων. Όμως, για τον νόμο αυτό πρέπει να εισακουστεί κι η δική μας γνώμη, καθώς είναι κάτι που αφορά εμάς, την καθημερινότητά μας, τη ζωή μας..
