Το σχολείο του αύριο, του μαθητή του Γ4 Βασίλη Σιακάρα

Είναι γεγονός ότι έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στο σχολείο τα τελευταία χρόνια, τόσο στα μαθήματα, όπως καινούρια βιβλία, όσο και στα μέσα της διδασκαλίας, όπως εργαστήρια, αίθουσες Η/Υ κ.ά. Οι τάξεις των σχολείων έχουν ανανεωθεί, είναι πιο ευρύχωρες, εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες και υπολογιστές με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται πιο ευχάριστο κερδίζοντας το ενδιαφέρον του μαθητή. Στο σχολείο του αύριο δε θα χρειάζεται να κουβαλάμε βαριές τσάντες με βιβλία, θα κάνουμε όλες τις εργασίες στο σχολείο και θα επικοινωνούμε και με άλλα παιδιά από σχολεία του εξωτερικού.

Πιο συγκεκριμένα, αντί για τετράδιο και βιβλίο θα χρησιμοποιούμε τον  προσωπικό μας υπολογιστή τον οποίο θα μεταφέρουμε από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο στο σπίτι. Ο υπολογιστής του καθηγητή θα συνδέεται με τον πίνακα όπου εκεί θα έχει τη μορφή μεγάλης οθόνης προβολών. Έτσι δεν θα χρειάζεται να κρατάμε σημειώσεις. Θα έχουμε όλο το χρόνο να ακούμε τον καθηγητή και να κάνουμε διάλογο. Το "ψηφιακό μάθημα" θα είναι πιο εύκολο από το κανονικό. Όσα θα παραδίδει ο καθηγητής θα αποθηκεύονται στον υπολογιστή μας κι έτσι, αν έχουμε απορίες για το μάθημα, θα μπορούμε να τις λύσουμε μόνοι μας στο σπίτι. Το καλό είναι ότι θα χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να κάνουμε το μάθημα πιο ευχάριστο και δημιουργικό.

 Σήμερα, αισθητή κάνουν την παρουσία τους σχολεία τα οποία είναι πολύ εξελιγμένα και διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Για παράδειγμα, έχουν δημιουργηθεί κυρίως στην Αμερική σχολεία όπου τα παιδιά έχουν συνεχή επαφή με την τεχνολογία αφού δεν χρησιμοποιούν βιβλία και τετράδια αλλά "iPad", δεν υπάρχουν καθηγητές αλλά σύμβουλοι μάθησης. Αυτό το παράδειγμα αναφέρεται  σε ένα ήδη υπάρχον σχολείο στην Ολλανδία, ένα από τα 11 σχολεία του Στιβ Τζομπς. Τα σχολεία αυτά σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι δημόσια και θα επιδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα είναι ανοιχτά σε όλους τους μαθητές και όσοι γονείς δεν μπορούν να αγοράσουν στο παιδί τους ένα "iPad", αυτό θα προσφέρεται από ένα ταμείο αλληλεγγύης. Συμπεραίνουμε ότι η νέα γενιά αντιλαμβάνεται την πραγματική και εικονική ζωή σαν ένα ενιαίο σύνολο. Έχει μάθει να βρίσκει μόνη της τον δρόμο προς τη γνώση με διαδραστικό τρόπο και πολυεργαλεία. Τέλος , είναι βέβαιο πως οι κλασικές τάξεις με τους μαυροπίνακες ετοιμάζουν τα παιδιά "για έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια".