Είναι αλήθεια
πως κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά έρχεται μαζί τους
κι ένας στρουμπουλός γεράκος, με μεγάλη άσπρη γενειάδα, ντυμένος στα κόκκινα,
πετώντας στον ουρανό πάνω σε έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι για να φέρει,
λέει, δώρα στα παιδιά! Όλα γεμίζουν με την φιγούρα του: οι τηλεοράσεις, οι
εφημερίδες, τα περιοδικά, οι δρόμοι, τα μαγαζιά, τα σπίτια μας. Μόλις περάσουν
οι γιορτές εξαφανίζεται, περιμένοντας να έρθουν οι γιορτές της άλλης χρονιάς.
Είναι όμως
επίσης αλήθεια ότι υπάρχει και ο άγιος Βασίλειος της Εκκλησίας μας. Αυτός που
γιορτάζει την Πρωτοχρονιά αλλά και στις 30 Ιανουαρίου, στη γιορτή των τριών
Ιεραρχών. Σε τι διαφέρει όμως ο ένας από τον άλλο; Ας το δούμε:
Ο άγιος της Εκκλησίας
είναι νέος και όχι γέρος, όπως ο άλλος. Είναι λεπτός και όχι παχουλός, γιατί
έτρωγε λίγο ψωμί και χόρτα. Έχει μακριά μαύρη γενειάδα και όχι άσπρη, αφού δεν
έζησε πολύ για να γεράσει. Είναι ντυμένος με τα άμφιά του γιατί ήταν αρχιερέας
και όχι με τα κατακόκκινα ρούχα που φοράει ο άλλος. Βλέπουμε την εικόνα του όλο
το χρόνο και όχι μονάχα την Πρωτοχρονιά.
Ο δικός μας
άγιος Βασίλης είναι ιστορικό πρόσωπο, ενώ ο άλλος ένα φανταστικό δημιούργημα
της Coca Cola.
Ο δικός μας
άγιος Βασίλης αγαπά πάρα πολύ όλα τα παιδιά, τα ευλογεί σαν αρχιερέας και άγιος
που είναι, παρακαλεί συνέχεια τον θεό γι’αυτά και δεν τα θυμάται μόνο μια φορά
τον χρόνο.
Ο δικός μας άγιος Βασίλης δεν θέλει να του στέλνουμε
γράμματα για να του πούμε αυτά που θέλουμε, αρκεί μόνο να του τα ζητήσουμε στην
προσευχή μας.
Όλοι τον έχουν σαν παράδειγμα. Και εμείς,
δάσκαλοι και μαθητές, τον έχουμε για προστάτη μας. Γι’αυτό και εμείς, αυτόν θα
αγαπάμε και αυτού του αγίου θα ζητάμε την ευλογία και την προστασία.
Ας έχουμε την ευχή του!
