Την Πέμπτη 17
Δεκεμβρίου 2015 είχαμε την τιμή να μας επισκεφθεί ένας κύριος με αναπηρία από τον Σύνδεσμο Κοινωνικής Ευθύνης
για Παιδιά και νέους (ΣΚΕΠ) .
Όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως πριν τον συναντήσουμε
νιώθαμε αμήχανα. Ο άνθρωπος αυτός όμως με το χαμόγελό του, το ανέλπιστο χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό
που τον διακατείχε κατάφερε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον απίστευτης
οικειότητας. Ένας άνθρωπος συνειδητοποιημένος
για ό,τι του έχει συμβεί ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε όλες τις
ερωτήσεις που του έθεταν οι μαθητές, χωρίς κανέναν δισταγμό. Μέσα από τον
διάλογο που κάναμε μαζί του καταφέραμε να διαπιστώσουμε τη μεγάλη δύναμη ψυχής και την αυτογνωσία που
τον διέκριναν. Μας επισήμανε ότι εμείς οι «κανονικοί», αρτιμελείς άνθρωποι
δίνουμε σημασία σε ασήμαντα πράγματα, ενώ εκείνος και όχι μόνο ασχολείται πλέον με τα πραγματικά σημαντικά
προβλήματα.
Η δουλειά του είναι ένα λειτούργημα με σκοπό δύσκολο να επιτευχθεί σε
μια κοινωνία τόσο οπισθοδρομική, όπως αυτή της Ελλάδος. Παρ’όλα αυτά όμως
προσπαθεί και δεν είναι ο μόνος. Γιατί όπως λέει και ο Καζαντζάκης: «Ο σωστός
δρόμος είναι ο ανήφορος». Ας αναλογιστούμε, λοιπόν πιο πραγματικά είναι το
πνεύμα των Χριστουγέννων και ας μην μείνουμε στα επιφανειακά προβλήματα. Η
αγάπη για τον συνάνθρωπο να μην είναι επετειακή, διότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη
τον συνάνθρωπο όλο τον χρόνο. Ας ελπίσουμε ότι οι ενήλικες, αλλά ιδιαίτερα τα
παιδιά να ευαισθητοποιήθηκαν, γιατί αυτά είναι η μελλοντική γενιά που θα κάνει
τη διαφορά επαυξάνοντας και βελτιώνοντας ό,τι παρέλαβε από τους πρόγονούς της.
Ειδάλλως θα μείνει πίσω, αφού οι άλλοι
εξελίσσονται. Ας ευχαριστήσουμε τον σύνδεσμο ΣΚΕΠ που με τη δράση του μας έδωσε την ευκαιρία να αναλογιστούμε τις
πράξεις μας, ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ο σκοπός, όμως, θα έχει πλήρως
εκπληρωθεί μόνο όταν οι άνθρωποι στο τέλος της ημέρας φέρνουν στο μυαλό τους τα
ακόλουθα ερωτήματα: «Τι καλό έκανα; Τι κακό έκανα; Τι παρέλειψα να κάνω;», όπως
έλεγε ο Πυθαγόρας.
