Με το τέλος
της σχολικής χρονιάς, μερικοί μαθητές σχίζουν ή καίνε τα σχολικά βιβλία. Πρέπει
όμως να πούμε, πως αυτός ο νεοβανδαλισμός δεν είναι καθόλου προοδευτικός.
Μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πολλές φορές σε αυλές σχολείων το εξοργιστικό
θέαμα πολλών κουρελιασμένων βιβλίων που πετάχτηκαν με μανία. Πως όμως μπορεί να
ερμηνευτεί αυτή η συμπεριφορά; Το φαινόμενο αυτό στα ιδιωτικά σχολεία δεν έχει
τις διαστάσεις που έχει στα δημόσια, διότι οι μαθητές σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο
αγοράζουν τα σχολικά βιβλία σε αντίθεση με τα παιδιά των δημοσίων σχολείων που
τους δίνονται δωρεάν. Απ’ αυτό καταλαβαίνουμε πως οι Έλληνες παύουν να εκτιμούν
εκείνο που δεν τους στοιχίζει αφού τους προσφέρεται άκοπα και δωρεάν.
Οπωσδήποτε το σχίσιμο
ενός βιβλίου φανερώνει άνθρωπο πνευματικά ανώριμο. Ένα άτομο, πνευματικά
καλλιεργημένο με ψυχική παιδεία ποτέ δεν θα καταφύγει σε τέτοιου είδους
βανδαλισμό, όσο κι αν δεν συμφωνεί ή δεν του αρέσει κάποιος ή κάτι. Τι όμως
τελικά είναι εκείνο που ωθεί έναν μαθητή στο σκίσιμο των βιβλίων του; Ο μαθητής
εκφράζει την εκτόνωσή του με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο, εκδικείται για όλη την
ψυχική πίεση που δέχτηκε, διαβάζοντας αυτά τα βιβλία κατά τη διάρκεια της
σχολικής χρονιάς. Εκδηλώνει τα «αποθημένα» του καταστρέφοντάς τα και νιώθει μεγάλη
ικανοποίηση. Ακόμη δεν είναι λίγες οι φορές που μαθητές καταστρέφουν ένα
σχολικό βιβλίο επειδή θέλουν να εκδικηθούν τον καθηγητή του μαθήματος που
αντιπαθούσαν. Η αλήθεια είναι πως και τα βιβλία φέρουν την ευθύνη τους. Τα περισσότερα
έχουν πλήθος περιττολογιών, ανιαρών κεφαλαίων και ασαφειών. Έτσι τα σχολικά
βιβλία γεμίζουν από άχρηστες «γνώσεις» ή γνώσεις που δεν κατανοούν τα παιδιά.
Επίσης το γεγονός ότι οι μαθητές εξετάζονται με βάση αυτά, βαραίνει ακόμα πιο
αρνητικά την συνείδησή τους. Όμως ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κανένα
βιβλίο δεν είναι τέλειο, όλα έχουν τις αδυναμίες τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κι απορρίψιμα.
Το σχολικό
βιβλίο είναι ένα κάλεσμα στον μαθητή να γνωρίσει την πνευματική τροφή. Κι αν
ακόμη υπάρχουν πολλές ατέλειες, ευκαιρία είναι για τον μαθητή, να ψάξει να βρει
και να διαβάσει κάτι άλλο. Έτσι κάθε δύσκολο σημείο μπορεί να λειτουργεί σαν
μια αφετηρία, ικανή να σπάσει την μονοκρατορία και μονοτονία του ενός βιβλίου.
Αν μάθει να αντιμετωπίζει έτσι τα πράγματα ο μαθητής, είναι σίγουρο πως θα
αλλάξουν πολλά. Όμως είναι πολύ λίγοι οι μαθητές που έχουν την ωριμότητα να
αντιμετωπίσουν έτσι το βιβλίο. Με αποτέλεσμα να τα μουντζουρώνουν και να τα
καταστρέφουν.
Ας δείξουμε
λίγη αγάπη σ’ αυτά τα βιβλία που αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι απ’ τη ζωή μας. Ας
μην τα περιφρονήσουμε. Πόσες αναμνήσεις κρύβουν! Θα μας φανούν χρήσιμα και τις
επόμενες σχολικές χρονιές, γιατί κάποιες φορές θα χρειαστεί να ανατρέξουμε σ’ αυτά.
Τώρα λοιπόν που τελειώνει κι αυτή η σχολική
χρονιά, ας βάλουμε ως αρχή να μην
καταστρέψουμε και να μην πετάξουμε κανένα από τα σχολικά μας βιβλία φυλάγοντάς τα. Ας
συντελέσουμε όλοι στο να εξαλειφθεί η ντροπή των σχισμένων βιβλίων απ΄τις
σχολικές αυλές, που οπωσδήποτε δεν φανερώνει πολιτισμένους ανθρώπους και δεν
μας τιμά καθόλου ως Έλληνες μαθητές.
