Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ ήταν ένας από τους
μεγαλύτερους συνθέτες κλασσικής μουσικής. Γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1756
στο σημερινό Σαλτσβούργο. Κατά την διάρκεια της ζωής του, συνέθεσε περισσότερα
από 600 έργα. Πέθανε σε ηλικία 35 ετών, στις 5 Δεκεμβρίου του 1791,
δημιουργώντας μια σειρά από φήμες και εικασίες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
1)Πώς
πέθανε τελικά ο Μότσαρτ;
Ο ορθοπεδικός και μουσικός William J.Dawson MD, ανάλυσε όλα τα στοιχεία σχετικά με το θέμα, η ανάλυση του είναι η
εξής: «Στα τέλη Νοεμβρίου του 1791 ο Μότσαρτ ήταν σοβαρά άρρωστος. Αγωνίστηκε
μάταια να ολοκληρώσει το Ρέκβιεμ του σε ρε ελάσσονα, ενώ τα συμπτώματα της
ασθένειάς του περιελάμβαναν εμετό, επώδυνο πρήξιμο των χεριών και των ποδιών,
ωχρότητα, απώλεια βάρους, και εξανθήματα. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Μότσαρτ
πέθανε.» Σύμφωνα με τον Δρ Dawson, ένας προηγούμενος
ερευνητής υπολόγισε 118 διαφορετικές θεωρίες σχετικά με το θάνατο του συνθέτη.
Ο Δρ Dawson ομαδοποίησε τις θεωρίες αυτές σε τέσσερις κύριες κατηγορίες:
λοίμωξη, νεφρική νόσο, δηλητηρίαση, και καρδιακή νόσο. «Επίσης υπάρχουν αρκετές θεωρίες για δηλητηρίαση» είπε ο Δρ Dawson. «Η
αλήθεια είναι ότι έχει διαψευστεί η δηλητηρίαση από τη λήψη ενός συνδυασμού
φαρμάκων υδραργύρου για τη θεραπεία της σύφιλης. Ο Δρ Dawson πιστεύει ότι ο
θάνατος του Μότσαρτ επιταχύνθηκε από την θεραπεία που επέλεξαν οι γιατροί: την
αφαίμαξη.»
2)Τι
σχέση έχει η μουσική του Μότσαρτ με τον ανθρώπινο εγκέφαλο;
Το 1978, ο νευροφυσιολόγος Vernon Mountcastle έφτιαξε το
πρώτο μοντέλο της νευρικής δομής του εγκεφαλικού φλοιού. O Shaw και ένας
συνεργάτης του, ο Xiaodan Leng, πήραν αυτό το μοντέλο και το αντιστοίχησαν με
νότες. Τότε διαπίστωσαν έκπληκτοι, ότι από τα ηχεία των υπολογιστών τους
έβγαινε αρμονική μουσική. Έρευνες έχουν
αποδείξει, ότι συγκεκριμένα η μουσική του Μότσαρτ, και ειδικότερα η « σονάτα
για δύο πιάνα σε D Major», εξαιτίας της «ασύλληπτης πολυπλοκότητάς της» επιδρά
θετικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο. H πρώτη μελέτη, έδειξε ότι οι φοιτητές αύξησαν
τις επιδόσεις τους σε τεστ λογικής κατά 35% αφού άκουσαν την συγκεκριμένη
σονάτα. H «επίδραση Μότσαρτ» κράτησε μόλις 15 λεπτά. Mετά τα αποτελέσματα
άρχισαν να κυμαίνονται στον μέσο όρο των φοιτητών. Πιο μακρόχρονη ήταν η
επίδραση σε παιδιά που μάθαιναν από μικρά πιάνο στα οποία κράτησε μερικές
μέρες. Επίσης, η μουσική του «παιδιού θαύματος» αποκαθιστά την ρυθμική
ηλεκτρική λειτουργία του εγκεφάλου που στην περίπτωση της επιληψίας παθαίνει
ένα είδος «αρρυθμίας». Η μουσική του Μότσαρτ είναι απλή αλλά και μεγαλοφυής,
διαθέτει μελωδία αλλά και άκρως εγκεφαλική ανάπτυξη με τέτοιο τρόπο όμως
δοσμένη ώστε να τρέφει το μυαλό αλλά και την ψυχή.
Μήπως τελικά να ακούμε Μότσαρτ κατά την διάρκεια των
εξετάσεων;
