Όλοι για έναν και ένας
για όλους
Στη
σύγχρονη κοινωνία τα προβλήματα ανισότητας ποικίλλουν. Παρά τη συνεχή
προσπάθεια των ανθρώπων να εξαλείψουν την ανομοιότητα, συνεχίζει να υφίσταται,
παρά τις διαρκείς ενέργειες όλων μας κατά αυτής. Το πρόβλημα έχει μειωθεί, αλλά
δεν έχει εξαλειφθεί και έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης για αυτό. Έτσι, θα ήθελα να
τεθεί το εξής ερώτημα: Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να βοηθήσουμε σε αυτήν
την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί;
Με
τον όρο κοινωνική ανισότητα εννοούμε την άνιση πρόσβαση μιας συγκεκριμένης
κοινωνικής ομάδας σε πόρους, υπηρεσίες και θέσεις στην κοινωνία. Υπάρχουν μάλιστα
διάφοροι παράγοντες που την προκαλούν. Καταρχάς, στις υπανάπτυκτες χώρες έχουν
υιοθετηθεί πεποιθήσεις, οι οποίες δεν είναι βασισμένες στη λογική, τα λεγόμενα
στερεότυπα. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην ελλιπή μόρφωση των ατόμων ενός
κοινωνικού πλέγματος, καθώς και στην περιορισμένη αξιολογική κρίση τους. Για
παράδειγμα, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οι άντρες πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι
από τις γυναίκες, κάτι το οποίο φάνηκε και στην απονομή των βραβείων ισότητας
στις 27/1/2019, όπου παρευρέθηκαν μόνο άντρες, ώστε να γιορτάσουν την επιτυχία
της μείωσης του χάσματος μεταξύ των δύο φύλων. Ακόμα, τα οικονομικά συμφέροντα
αποτελούν ιδιαίτερα σημαντική αιτία. Με άλλα λόγια, τα ήδη υπάρχοντα
προβλήματα, όπως η ανεργία και η οικονομική κρίση οδηγούν πολλούς στην
αναζήτηση ενός εξιλαστήριου θύματος, αποδίδοντάς του ευθύνες και κάνοντάς το να
νιώσει κατώτερος. Τέλος, υπάρχει η εισοδηματική ανισότητα που αφορά στον τρόπο
με τον οποίο κατανέμεται στον πληθυσμό το εισόδημα που κερδίζεται σε μια
οικονομία.[1]
Προφανώς,
οι προκαταλήψεις αυτές οδηγούν σε τραγικά γεγονότα. Αρχικά, λόγω της
οικονομικής ανισότητας, σε πολλές χώρες οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και
αρκετά συχνά συναντάμε παιδιά που δεν διαθέτουν ούτε τα βασικά, όπως ένα πιάτο
φαγητό. Είναι, επίσης, σημαντικό να αναφερθεί πως εξαιτίας της κοινωνικής
διαφοροποίησης, καθημερινά πεθαίνουν πάνω από 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών από
ασθένειες που μπορούν να προληφθούν στον δυτικό κόσμο. Το 2016, εκτιμάται ότι
5,6 εκατομμύρια παιδιά πέθαναν πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια, όπως ανακοίνωσαν
σε κοινή τους έκθεση η οργάνωση του Ο.Η.Ε. για τα παιδιά και η Παγκόσμια
Τράπεζα. Σύμφωνα με την έκθεση, για τους μισούς από αυτούς τους θανάτους
ευθύνεται και ο υποσιτισμός που καθιστά τα παιδιά πιο ευάλωτα στις σοβαρές
ασθένειες.[2] Τέλος,
ένα άλλο είδος ανισότητας, η μορφωτική, στερεί από πολλά παιδιά, αλλά ακόμα και
μεγάλους την ευκαιρία μιας ικανοποιητικής κατάρτισης, αναγκαίο εφόδιο για μια
αξιοπρεπή ζωή.
Από
την άλλη, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτήν την καταστροφική κατάσταση. Ένας
εύκολος τρόπος να κάνουμε τη διαφορά είναι να υποστηρίξουμε οργανώσεις όπως οι Caritas,
Legambiente, Action Aid που βοηθούν στην επίλυση της ανισότητας. Προφανώς όμως,
η ισότητα είναι μια δημοκρατική αξία που πρέπει και εμείς οι ίδιοι να
υποστηρίζουμε με τις πράξεις μας. Τέλος, κάθε κράτος πρέπει να λάβει δραστικά
μέτρα για τη λύση του παγκόσμιου αυτού θέματος, όπως με την πολύπλευρη
ενημέρωση του κοινού και την ευαισθητοποίησή του.
Επομένως,
η ανισότητα αποτελεί μια οικουμενική ανησυχία. Ωστόσο, μπορείτε να φανταστείτε
έναν κόσμο χωρίς ανισότητα; Παρά τις δυσκολίες που θα χρειαστεί να
αντιμετωπίσουμε, με την απαιτούμενη ενασχόληση με το ζήτημα μπορούμε να την
εξαφανίσουμε ολοκληρωτικά και να σώσουμε τόσο τη δική μας γενιά όσο και τις
επόμενες. Γι’ αυτό, πρέπει να δράσουμε όλοι μαζί· «Όλοι για έναν και ένας για
όλους».
[1]
https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/file_import/european-semester_thematic-factsheet_addressing-inequalities_el.pdf
