Γιατί
να υπάρχει ο πόλεμος;
Εν
έτει 2020 μαίνεται πόλεμος στη Συρία. Και ο λόγος; Παράνομη Τουρκική εισβολή
στη βορειοανατολική Συρία. Ο πόλεμος στη Συρία λένε οι εθνολόγοι ότι είναι το
τέλος μιας στρατηγικά λανθασμένης αντίληψης για το πώς έπρεπε να δομηθεί ο
μεταψυχροπολεμικός κόσμος. Πόλεμος πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων εις
βάρος αθώων ψυχών. Από πολλούς τίθεται το ερώτημα «Γιατί να υπάρχει ο πόλεμος
ακόμα και σήμερα;». Το ερώτημα αυτό τέθηκε παλιότερα και στον Φρόιντ, ο οποίος
με τη σειρά του απέδωσε τις αιτίες στο ένστικτο του θανάτου και της
καταστροφής. Αυτή η θέση δεν τεκμηριώνει όμως τα δεινά του πολέμου σήμερα. Η
απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι απλή και δεν είναι μία, και όποια και αν
είναι, δεν αρκεί για να καλύψει όλα όσα επιφέρει ο πόλεμος.
Τα παιδιά θύματα του
πολέμου
Η κλιμακούμενη ένταση στη
Συρία θέτει καθημερινά τη ζωή των παιδιών σε κίνδυνο. Όσα δεν σκότωσε ο
πόλεμος, τα ακρωτηριάζει σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά το άγχος που
βιώνουν. Οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι τραγικές. Δεν έχουν πρόσβαση σε
τρόφιμα, πόσιμο νερό και φάρμακα. Η ζωή τους και η καθημερινότητά τους έχει
αλλάξει δραματικά. Επίσης, η κοινωνική τους ανάπτυξη είναι αμφίβολη. Στερούνται
τη μόρφωση, γιατί εγκαταλείπουν το σχολείο, αφού ούτε εκεί αισθάνονται ασφάλεια.
Πολλά, μάλιστα, φεύγουν «ασυνόδευτα» από τη χώρα, αποζητώντας ασφάλεια και
προστασία στα γειτονικά κράτη και στην Ευρώπη. Η φρίκη του πολέμου είναι
ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους και όσος καιρός να περάσει οι πληγές δεν θα
επουλωθούν.
Παρόλο
που μετά τις οδυνηρές εμπειρίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όλη η ανθρωπότητα
επαναλάμβανε το σύνθημα «ποτέ, πια, πόλεμος», θα περίμενε κανείς πως δεν θα
ήταν πλέον χρήσιμα τα οπλικά συστήματα και θα σταματούσε κάθε προσπάθεια για
κατασκευή νέων όπλων. Όλα αυτά ξεχάστηκαν όμως γρήγορα και σήμερα
συγκλονιζόμαστε από τις φρικιαστικές εικόνες των πολεμικών συρράξεων στη Μέση
Ανατολή και ζούμε κάτω από την απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου ή ενός βιολογικού
πολέμου.
Στον
πόλεμο, δυστυχώς, δεν υπάρχουν νικητές ή ηττημένοι. Με τη σημερινή, μάλιστα, τεχνολογία
ένας γενικευμένος πόλεμος θα σήμαινε την καταστροφή του ανθρώπινου γένους και
του πλανήτη μας. Βλέποντας τα πληγωμένα ματάκια των παιδιών της Συρίας, θα
έπρεπε όλοι μας να έχουμε κινητοποιηθεί κατά των ισχυρών κρατών που
χρησιμοποιούν πολεμικές τακτικές για να επιβληθούν. Πρέπει, λοιπόν, όλοι, το
κάθε άτομο χωριστά, η κάθε κοινωνία, η κάθε ηγεσία, να αναλάβουν τις ευθύνες
τους και να συνειδητοποιήσουν ότι ο πόλεμος δεν είναι η λύση.
