Η
ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Κοντεύουν τρεις μήνες από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και των στελεχών της για την εγκληματική οργάνωση που συνέστησαν και τις εγκληματικές ενέργειες που διέπραξαν επί σειρά ετών προσβάλλοντας τη δημοκρατία, το Σύνταγμα και τους θεσμούς της χώρας. Η Δίκη θεωρήθηκε ιστορικής σημασίας όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και σε διεθνές επίπεδο, γιατί μέσω αυτής καταδικάστηκαν ακραίες ενέργειες και αντιλήψεις του φασιστικού χώρου που καταδυναστεύουν πολλές σύγχρονες κοινωνίες. Το καταστατικό του κόμματος ήταν βαθιά αντιδημοκρατικό, καθώς πρέσβευε αρχές τις οποίες δεν ανέχεται η σύγχρονη δημοκρατία και κοινωνία. Στόχος της Χρυσής Αυγής ήταν να επιβάλει τα «πιστεύω» της για τη διακυβέρνηση της χώρας με αυταρχικότητα και βίαιο τρόπο, όπως συμβαίνει στα διδακτορικά καθεστώτα. Καθώς στην ουσία του ήταν ένα ναζιστικό κόμμα, ενεργούσε ως τέτοιο, τιμωρώντας όσους ήταν αντίθετοι με την κοσμοθεωρία του και κυρίως τους πιο ευάλωτους και αδύναμους, όπως οι μετανάστες. Από την άλλη πλευρά, τα μέλη της για να προσελκύσουν υποστηρικτές εμφάνιζαν ένα φιλολαϊκό πρόσωπο, καταγγέλλοντας τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος ενώ διακήρυσσαν ότι προστατεύουν τα συμφέροντα των ανίσχυρων Ελλήνων. Η δράση τους στο δημόσιο χώρο, οι συναθροίσεις τους με τα φασιστικά σύμβολα και τους πυρσούς, αλλά και οι βίαιες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου τους με σιδηρογροθιές και λοστούς σε λαϊκές αγορές εναντίον μικροπωλητών μεταναστών προκαλούσαν την αντίδραση όλων των άλλων πολιτικών κομμάτων και την αγανάκτηση της κοινής γνώμης. Η καταδίκη, όμως, της Χρυσής Αυγής για τις εγκληματικές της πράξεις γινόταν δυσκολότερη από το γεγονός ότι μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012 απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δηλαδή πολιτική νομιμοποίηση στη χώρα μας
Τα εγκλήματα που στοιχειοθέτησαν το κατηγορητήριο στη δίκη της Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβάνουν την απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά τεσσάρων Αιγυπτίων ψαράδων το 2012, την απόπειρα ανθρωποκτονίας μελών του ΚΚΕ το 2013 στη διάρκεια αφισοκόλλησης στο Πέραμα και, πρωτίστως, την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Υπενθυμίζεται ότι ο 34χρονος Παύλος Φύσσας ήταν μουσικός της χιπ-χοπ με το καλλιτεχνικό όνομα “Killah P”, γνωστός στο Κερατσίνι για την αντιφασιστική του δράση. Η δολοφονία αυτή υπήρξε αφορμή για να ξεκινήσει η δικαστική έρευνα κατά της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση και περιλάμβανε βουλευτές, στελέχη και μέλη της οργάνωσης. Οι αστυνομικές έρευνες συνέδεσαν τον δράστη της δολοφονίας με στελέχη της Χρυσής Αυγής αλλά και τον αρχηγό της, Νίκο Μιχαλολιάκο. Το υλικό αυτό αποτέλεσε τη βάση της δικογραφίας για την άσκηση ποινικής δίωξης με βάση το άρθρο 187 του ελληνικού Ποινικού Κώδικα κατά αυτής της εγκληματικής οργάνωσης.
Η απόδοση δικαιοσύνης για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής απαίτησε επίμονες προσπάθειες των δικαστικών αρχών για περίπου 7 χρόνια μέχρι να διαλευκανθούν ο ρόλος και οι πράξεις των 69 κατηγορουμένων αυτής της δίκης. Η απόφαση του Εφετείου Αθηνών ανακοινώθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2020, ενώ περίπου 30.000 διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Εφετείο, επευφημώντας την ομόφωνη καταδικαστική απόφαση. Τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης χαιρέτησαν με ενθουσιώδη σχόλια την απόφαση του Εφετείου και ανέλυσαν τις επιπτώσεις της στη δράση των ακροδεξιών ναζιστικών οργανώσεων στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Ως βασική
συνέπεια της καταδικαστικής απόφασης θεωρείται η παύση της κοινοβουλευτικής
εκπροσώπησης της Χρυσής Αυγής και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, αλλά
κυρίως η συνειδητοποίηση των υποστηρικτών της για το πραγματικό πρόσωπο και τον
καταστροφικό ρόλο που διαδραμάτισε στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας για
περίπου μία δεκαετία.
Ευχή όλων είναι η χώρα μας να μη γνωρίσει άλλη φορά παρόμοια φαινόμενα που προσβάλλουν τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας μας. Μορφώματα σαν αυτό της Χρυσής Αυγής δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν σε κοινωνίες με ισχυρό αξιακό σύστημα που προωθεί την εκπαίδευση, την ατομική καλλιέργεια και την ευαισθητοποίηση για τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα του τόπου. Η μαζική καταδίκη στη συνείδηση των λαών των φασιστικών οργανώσεων και των πρακτικών τους αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του τέρατος. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Τα κράτη οφείλουν να αντιμετωπίζουν με αποτελεσματικό τρόπο τέτοια φαινόμενα παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, κυρίως με την ουσιαστική διαπαιδαγώγηση των πολιτών για την αξία της δημοκρατίας. Η δημοκρατία επιβάλλει τον σεβασμό των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας, καθώς θεωρεί όλους τους πολίτες ίσους και δεν ανέχεται συμπεριφορές που προσβάλλουν την ισονομία και ισοπολιτεία. Ο Αριστοτέλης, εξάλλου, αναφέρει ότι το μόνο σταθερό κράτος είναι αυτό όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Η υγιής
δημοκρατία είναι υπόθεση όλων μας και για αυτόν τον λόγο κάθε πολίτης πρέπει να
συμβάλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, στην εμπέδωση των δημοκρατικών αρχών
και την πρόοδο της κοινωνίας.
