Ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει και όλοι
το ξέρουμε αυτό. Η καθημερινότητα όλων μας έχει επηρεαστεί δραματικά και η επιστροφή
στην κανονικότητα φαίνεται ακατόρθωτη. Κάθε μέρα καταγράφονται χιλιάδες νέα
κρούσματα, τα νοσοκομεία ασφυκτιούν, η οικονομία καταρρέει και η ανεργία είναι
μια πραγματική απειλή για όλους. Η μόνη ελπίδα για τη χώρα μας και ολόκληρο τον
πλανήτη θα ήταν λοιπόν μία αποτελεσματική θεραπεία για αυτή τη νόσο ή η πρόληψή
της.
Η επιστήμη τον τελευταίο χρόνο
αγωνίζεται υπεράνθρωπα για να δώσει λύσεις στο πρόβλημα είτε θεραπευτικά είτε
προληπτικά. Μεγάλη πρόοδος επιτεύχθηκε με την παραγωγή εμβολίων για τον
κορωνοϊό COVID-19. Τα εμβόλια ως γνωστόν είναι βιολογικά παρασκευάσματα που
σκοπό έχουν να ευαισθητοποιήσουν το αμυντικό σύστημα του οργανισμού για να
αποκτηθεί ανοσία σε συγκεκριμένους νοσογόνους παράγοντες. Σήμερα το μοναδικό
όπλο που διαθέτουμε για την αντιμετώπιση του ιού είναι τα εμβόλια που παρήγαγαν
αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες σε παγκόσμιο επίπεδο και ήδη χρησιμοποιούνται
για τον εμβολιασμό του πληθυσμού. Προτεραιότητα έχουν οι ηλικιωμένοι και οι
ευπαθείς ομάδες, καθώς είναι πιο ευάλωτοι. Έως τώρα έχουν εμβολιαστεί πάνω από 750.000 συμπολίτες μας, σχεδόν οι μισοί στην Αττική, και το ζητούμενο είναι να
έχει εμβολιαστεί περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας μέχρι το καλοκαίρι.
Ωστόσο, το πρόγραμμα των εμβολιασμών δεν
προχωράει όσο ικανοποιητικά θα θέλαμε, γιατί η τροφοδοσία των εμβολίων είναι
πολύ μικρότερη από την αναγκαία. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι απαιτούνται 2 ή και
3 δόσεις για να αποκτηθεί ανοσία και μάλιστα για περίπου 6 με 8 μήνες μόνο,
καταλαβαίνουμε ότι οι αριθμοί που προκύπτουν είναι τεράστιοι. Βέβαια τα
πράγματα θα ήταν καλύτερα αν οι κολοσσοί της φαρμακευτικής βιομηχανίας
μοιράζονταν την πατέντα των εμβολίων τους με μικρότερες εταιρείες, για να
αυξηθεί η παραγωγή και να καλυφθούν οι ανάγκες. Έτσι αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε
πως οι μεγάλες εταιρείες ενδιαφέρονται περισσότερο για την κερδοφορία τους παρά
για την υγεία των ανθρώπων. Μπορούμε να αναφέρουμε το παράδειγμα της AstraZeneca που περιόρισε
τις δόσεις που είχε συμφωνήσει εξαρχής με την Ε.Ε. για να τις διοχετεύσει στη
Μεγάλη Βρετανία με περισσότερα χρήματα. Αντίστοιχα, η Pfizer τροφοδοτεί
κυρίως τη Γερμανία μιας και το εμβόλιό της είναι ακριβότερο.
Στην Ευρώπη υπάρχει ένα κίνημα πολιτών
που ονομάζεται «Όχι κέρδη από την πανδημία: ο καθένας αξίζει προστασία από τη
νόσο Covid-19», που μαζεύει υπογραφές για να αναγκάσει την Ε.Ε να καταργήσει τα
δικαιώματα ευρεσιτεχνίας για τα εμβόλια, ώστε να μπορούν να παράγονται και από
μικρές εταιρείες. Η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης θα ήταν διαφορετική, αν
τα εμβόλια θεωρούνταν δημόσιο αγαθό που παρέχεται σε όλους ισότιμα. Η
διαχείριση, λοιπόν, της υγειονομικής κρίσης αποδεικνύει ότι ο πόλεμος των
εμβολίων είναι εκτός από οικονομικός και πολιτικός.
Εφόσον είμαστε ακόμα στη δίνη της
πανδημίας, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν η κατάσταση θα βελτιωθεί ή θα
χειροτερεύσει. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος των πολιτικών είναι καθοριστικός,
καθώς οι αποφάσεις τους μπορούν να δώσουν λύσεις για το καλό των πολιτών και
την ευημερία της χώρας.
