8 Μαρτίου. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζεται παγκοσμίως η "Ημέρα της Γυναίκας". Γιορτάζεται η ανεξαρτησία των γυναικών και η ισότητα τους με το ανδρικό φύλο. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί από τις γυναίκες, για να ανεξαρτητοποιηθούν και ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, για να αναλύσουμε τη θέση της γυναίκας στο πέρασμα των χρόνων.
Τα περισσότερα δικαιώματα που έχουν
οι γυναίκες της σημερινής εποχής, ήταν αδιανόητα στο παρελθόν. Οι γυναίκες στην
αρχαιότητα θεωρούνταν κατώτερες και υπό την κυριαρχία των ανδρών. Δεν είχαν τη
δική τους φωνή στην κοινωνία και το χρέος τους ήταν να φέρουν στη ζωή παιδιά, κυρίως
αρσενικούς διαδόχους. Η «χρησιμότητά» τους περιορίζονταν στη φροντίδα του
σπιτιού ή στην επίβλεψη των σκλάβων στις πλουσιότερες οικογένειες. Με λίγα
λόγια κυριαρχούσαν οι άνδρες. Ωστόσο υπήρξε μια περίοδος της προϊστορίας
(περίπου ως το 2500 π.Χ.), που η γυναίκα κυριαρχούσε στην κοινωνία και στην
οικογένεια. Αποτελούσε αρχηγό του γένους και τα κληρονομικά δικαιώματα
μεταβιβάζονταν στα θηλυκά μέλη της κάθε οικογένειας. Δυστυχώς, όμως, αυτό ήταν
πολύ παλιά στην ιστορία και ήταν τελείως διαφορετικό από τα πιο σύγχρονα
γεγονότα.
Ύστερα, λοιπόν, από πολλά χρόνια
αγώνων οι γυναίκες κατάφεραν να αποκτήσουν δικαίωμα στην μόρφωση. Η αλλαγή αυτή
αποτέλεσε την αρχή της απόκτησης των δικαιωμάτων τους στη σύγχρονη κοινωνία,
αφού τελικά η παιδεία αποτελεί τη βάση για την καλλιέργεια ερεθισμάτων, κριτικής
σκέψης και λογικής. Παρόλα αυτά, τα προβλήματα που υπήρχαν τόσα χρόνια δεν
εξαφανίστηκαν. Νομικά οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, αλλά
παρατηρούμε πως πρακτικά οι γυναίκες έχουν λιγότερες ευκαιρίες στον επαγγελματικό
τομέα. Η κοινωνία βάζει τις γυναίκες στο δίλημμα να διαλέξουν ανάμεσα στην
επαγγελματική καριέρα τους και στην ανατροφή μιας οικογένειας. Ο άνδρας έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει και τα δύο, αλλά η γυναίκα όχι. Κανείς δε θα προσλάβει
για παράδειγμα μία έγκυο γυναίκα για διευθύντρια μιας εταιρείας. Το χειρότερο
όμως είναι πως ο κόσμος τις κατακρίνει ό,τι και αν διαλέξουν. Δε θεωρείται
επιτυχημένη ούτε μια γυναίκα που αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην ανατροφή των
παιδιών της ούτε μια γυναίκα η οποία έχει πετύχει επαγγελματικά, αλλά δεν έχει
την δική της οικογένεια. Ας ξεκαθαρίσουμε, όμως, πως έστω και αυτού του είδους
η «ισότητα» αφορά τις γυναίκες που ζουν στις ανεπτυγμένες χώρες. Η κατάσταση
είναι πολύ χειρότερη στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις χώρες που θεωρούνται ανεπτυγμένες,
ενώ αποδεικνύεται πως δεν είναι, με πρόσφατο το παράδειγμα της Τουρκίας, που
αποφάσισε να αποχωρήσει από τη σύμβαση για την καταπολέμηση της βίας κατά των
γυναικών. Επίσης, ακόμη και στο 2021 έχουν λάβει χώρα περιστατικά που
υποδηλώνουν έλλειψη σεβασμού προς το θηλυκό φύλο. Έχουν έρθει στο φως χιλιάδες
κατηγορίες βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων και το 97% των γυναικών
δηλώνει πως έχει υποστεί κάποιου είδους παρενόχληση.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι το κίνημα
του φεμινισμού, που είχε σαν στόχο την αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας.
Ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη, ο φεμινισμός πολλές φορές συγχέεται με
τον σεξισμό οι οποίες είναι δυο τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις στην ανάδειξη
ενός φύλου, καθώς ο σεξισμός προβάλλει το ένα φύλο μέσω της υποβάθμισης του
άλλου.
Συνοψίζοντας, παρόλες τις προσπάθειες του γυναικείου φύλου όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω πως υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μέχρι την ουσιαστική ισότητα με τους άνδρες.
