Πριν κάποιες μέρες, στις 6 Μαρτίου,
γιορτάσαμε την Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και εκφοβισμού. Αυτή η
μέρα έχει καθιερωθεί με σκοπό να ενωθούμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, και να
βάλουμε επιτέλους ένα τέλος στην ενδοσχολική βία.
Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα συμβαίνουν
πολλά περιστατικά σχολικής βίας. Ο όρος ενδοσχολική βία ή αλλιώς bullying, μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές. Αρχικά,
υπάρχει το λεκτικό bullying, με το οποίο ο
θύτης χαρακτηρίζει το θύμα με απρεπείς, χυδαίες και προσβλητικές λέξεις, κάτι
το οποίο οδηγεί το θύμα, τις περισσότερες φορές, να γίνεται δακτυλοδεικτούμενο.
Μία παρόμοια μορφή, είναι και το ψυχολογικό bullying, με το οποίο το θύμα καταλήγει με πολλά
ψυχολογικά προβλήματα. Στη συνέχεια, υπάρχει και το σωματικό bullying. Ο θύτης στην προκειμένη περίπτωση χτυπάει το
θύμα, με αποτέλεσμα να το τραυματίσει, τις περισσότερες φορές μάλιστα σοβαρά. Τέλος,
μία πολύ πρόσφατη μορφή βίας είναι το λεγόμενο ‘’cyber-bullying’’,
το οποίο γίνεται μέσω του ίντερνετ και των social media.
Όλες αυτές οι μορφές σχολικής βίας ασκούνται
εδώ και πολλά χρόνια σε σχολεία και όχι μόνο. Ασκούνται από νέους κυρίως που
θέλουν να μειώσουν άλλα παιδιά, προκειμένου να φανούν υπεράνω και πιο δυνατοί.
Αυτοί αποκαλούνται θύτες. Αντιθέτως, αυτοί που δέχονται bullying λέγονται θύματα, τα οποία τις περισσότερες
φορές τυχαίνει να είναι άτομα πιο αδύναμα και με χαμηλή αυτοπεποίθηση, ανασφάλειες
και ιδιαιτερότητες.
Το bullying έχει
πολλές συνέπειες και επιπτώσεις για το θύμα.
Κατ’ αρχάς, λόγω του εκφοβισμού, του δημιουργείται φόβος, άγχος
και περισσότερες ανασφάλειες με αποτέλεσμα να νιώθει κατώτερος και μη αποδεκτός
από τους άλλους και πολλές φορές καταλήγει να κατηγορεί τον εαυτό του. Ακόμη
λόγω της άσχημης ψυχολογικής του κατάστασης μπορεί να υπάρξει πτώση στις
σχολικές του επιδόσεις. Τέλος, μία πολύ σοβαρή συνέπεια είναι ότι από τα
ψυχολογικά προβλήματα που του δημιουργούνται μπορεί να βάλει τον εαυτό του σε
κίνδυνο και πολλές φορές να οδηγηθεί στον θάνατο.
Από την άλλη υπάρχουν πολλές επιπτώσεις ακόμα και για τον θύτη. Αρχικά, από τις πράξεις που κάνει και από τον τρόπο με τον οποίο φέρεται μπορεί να οδηγηθεί σε κυρώσεις και να έχει παράλληλα τύψεις και ενοχές για αυτό που έκανε. Έπειτα, συνέπεια της βίας που ασκεί, είναι πως εξευτελίζει τον ίδιο τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να στιγματίζεται από τους άλλους, κάτι το οποίο μακροπρόθεσμα τον οδηγεί στη θέση του θύματος. Επιπρόσθετα, απόρροια της προηγούμενης συνέπειας, αρχίζει να αισθάνεται μοναξιά, απομόνωση και περιθωριοποίηση. Τέλος, εφόσον μαθαίνει να συμπεριφέρεται κατά αυτόν τον τρόπο από μικρή ηλικία, πολύ πιθανόν είναι να το συνεχίσει, όταν ενηλικιωθεί με πιο βίαιο τρόπο και έτσι οι ποινές να είναι ακόμη πιο σκληρές.
Συμπερασματικά, για να σταματήσει η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός των παιδιών, θα πρέπει αρχικά να λάβει μέτρα το σχολείο και να επιβάλει κυρώσεις στους θύτες και σε όποιους ασκούν βία, για να μην επαναλάβουν ποτέ ξανά κάποιο τέτοιο περιστατικό, αλλά και για να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι μαθητές. Επίσης, καλό θα ήταν να δράσει και το ίδιο το θύμα αποφασιστικά. Για παράδειγμα θα πρέπει να μη φοβάται και να μη διστάζει να μιλήσει σε κάποιον, όπως τους ίδιους του τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς του, ακόμη και να πάρει συμβουλές και υποστήριξη από ψυχολόγους.
