Η Ελλάδα βρισκόταν από τις 21 Απριλίου 1967 υπό τη διακυβέρνηση του στρατού. Το στρατιωτικό καθεστώς που με πραξικόπημα επικράτησε, κατήργησε τις ατομικές ελευθερίες, διέλυσε τα πολιτικά κόμματα και εξόρισε, φυλάκισε και βασάνισε πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Το 1973 βρίσκει τον πραξικοπηματία πρωθυπουργό της χώρας, Γεώργιο Παπαδόπουλο, να έχει ξεκινήσει διαδικασία φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, η οποία συμπεριλάμβανε την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και μερική άρση της λογοκρισίας.
Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές που αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Το, ιστορικό πλέον, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία». Το πρώτο βράδυ της κατάληψης του Πολυτεχνείου μια ομάδα περίπου εκατό χουντικών νεολαίων της οργάνωσης "Κόμμα 4ης Αυγούστου" του Κώστα Πλεύρη μαζί με ασφαλίτες και παρακρατικούς αποφάσισαν να οργανώσουν εισβολή στο Πολυτεχνείο, αλλά ελλείψει σχεδιασμού και ηγεσίας περιορίστηκαν στην παρεμπόδιση της τροφοδοσίας των φοιτητών από εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης
Τη 17η Νοέμβρη στρατιώτες και αστυνομικοί επιτέθηκαν με πραγματικά πυρά κατά πολιτών μέχρι και την επόμενη μέρα, με συνέπεια αρκετούς θανάτους στον χώρο γύρω από το Πολυτεχνείο, αλλά και στην υπόλοιπη Αθήνα. Στην πρώτη επίσημη καταγραφή, τον Οκτώβριο του 1974, εντοπίστηκαν 18 επίσημοι ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκροί και 16 αγνώστων λοιπών στοιχείων. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε λόγος για 23 νεκρούς. Οι πρώτες δημοσιογραφικές προσπάθειες για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα. Σύμφωνα με έρευνα του 2003, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανερχόταν σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Σήμερα, η θυσία των αγωνιστών της 17ης Νοέμβρη αποτελεί εθνική εορτή καθώς και σχολική εορτή. Η προσπάθειά τους έχει μείνει στην ιστορία ως μια εξέγερση των Ελλήνων στα σύγχρονα χρόνια κατά της δικτατορίας κα της χούντας. Κατά τη γνώμη μας η πράξη αυτή αντίστασης αποτελεί για όλους εμάς οδηγό και πρότυπο ανδρείας, καθώς υπερασπίστηκαν τα βασικά δικαιωμάτα της πατρίδας τους και των συμπολιτών τους (π.χ. ελεύθερη βούληση, δικαίωμα στην ελεύθερη ψηφοφορία).
