Ο θάνατος της Μάχσα Αμινί ήταν η «σπίθα» που άναψε την «πυρκαγιά» για τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν, από τη Μουζουράκη Δανάη και τη Ναζάι Ελιζαμπέτα

    Στο Ιράν το κύμα οργής κατά της αστυνομίας έχει βγάλει στους δρόμους χιλιάδες διαδηλωτές. Βίαια επεισόδια σημειώνονται τα τελευταία 24ωρα μετά τον θάνατο της 22χρονης Ιρανής που είχε συλληφθεί από την αστυνομία ηθών, επειδή φορούσε «ανάρμοστα ρούχα». Ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι η Αμινί δέχθηκε ένα ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι, ενώ βρισκόταν υπό κράτηση, αν και επίσημα οι αρχές αρνούνται κάτι τέτοιο κατηγορηματικά, χωρίς ωστόσο να καταφέρνουν μέχρι στιγμής να κατευνάσουν το κύμα οργής που σαρώνει τη χώρα. Μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον τρία άτομα στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αν και πηγές στο διαδίκτυο ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών. Το σημαντικό είναι πως μεγάλη μερίδα των πολιτών πιστεύει ότι βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη πολιτοφυλακή Μπασίτζ, η οποία είναι υπεύθυνη για την επιβολή του αυστηρού ισλαμικού κώδικα ενδυμασίας. Η είδηση έρχεται λίγες εβδομάδες αφότου ο σκληροπυρηνικός πρόεδρος του Ιράν, Εμπραχίμ Ραΐσι, ζήτησε την αυστηρότερη εφαρμογή του υποχρεωτικού ενδυματολογικού κώδικα της χώρας, ο οποίος απαιτεί από όλες τις γυναίκες να φορούν το κάλυμμα του κεφαλιού χιτζάμπ. Σύμφωνα με την Hrana, μια ιρανική οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οικογένεια της Amini είπαν κατά τη διάρκεια της σύλληψής της ότι θα αφεθεί ελεύθερη μετά από μια “συνεδρία επανεκπαίδευσης”. Όμως η Αμινί βρισκόταν σε κώμα, είπε η οικογένειά της, προσθέτοντας ότι το προσωπικό του νοσοκομείου τους είπε ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Η είδηση του θανάτου της έχει εξαπολύσει οργή στους δρόμους κατά της ανεξήγητης και συχνά βάναυσης μεταχείρισης των γυναικών από τον συγκεκριμένο κλάδο της αστυνομίας. Ως ένδειξη διαμαρτυρίας οι Ιρανές γυναίκες καίνε τις μαντίλες τους και κόβουν τα μαλλιά τους από οργή. 

    Προσωπικά, πιστεύουμε ότι εν έτει 2022 οι ανισότητες των δύο φύλων δεν έχουν καθόλου εκλείψει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ γυναίκας-άντρα, με εξαίρεση την βιολογική τους υπόσταση. Νιώθουμε θυμό που υπάρχουν ακόμη άντρες που έχουν γνώμη για το πώς θα πρέπει να ντύνεται, να βάφεται, να συμπεριφέρεται και να μιλάει μία γυναίκα. Τέλος, νιώθουμε ικανοποίηση που στη σημερινή κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τις συμπεριφορές αυτές και διεκδικούν δικαιώματα.