Είναι αρκετά τα ιστορικά στοιχεία για την εξέλιξη του
αλεξιπτώτου με τα οποία δε θα σας κουράσω αυτή τη στιγμή. Έχουμε αναφορές ότι υπήρχαν
λειτουργικά αλεξίπτωτα στην Κίνα ήδη από
τον 12ο αιώνα.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε σχεδιάσει ένα
αλεξίπτωτο το 1485, όταν ζούσε στο Μιλάνο.
Η πρώτη μαρτυρούμενη δοκιμή ενός τέτοιου
αλεξιπτώτου, βασισμένου στο σχέδιο του
ντα Βίντσι, έγινε στη Βενετία από τον Κροάτη εφευρέτη Faust Vrančić το 1617.
Ο Γάλλος αεροναύτης Sebastien Lenormand, πιθανός πρόγονος
του αρχαιολόγου Λένορμαν του οποίου το όνομα φέρει μεγάλη οδός των Αθηνών,
κατασκεύασε το1783 αυτό που εκείνος πρώτος ονόμασε parachute.
Το 1885 στο Σαν Φρανσίσκο ο ακροβάτης
αεροστατιστής Thomas Scott Baldwin ήταν ο πρώτος που έκανε άλμα στην Αμερική
πηδώντας με το αλεξίπτωτό του από αερόστατο. Όταν ξέσπασε ο Α’ Π.Π. κατατάχθηκε
εθελοντικά στις Ε.Δ. παρότι ήταν 62 ετών. Η εθνική του φιλοτιμία ενισχυμένη από
το φίλαθλο πνεύμα του αλεξιπτωτιστή δεν τον άφησαν να μείνει απλώς παρατηρητής
του πολέμου.
Ο πρώτος που έκανε άλμα από αεροπλάνο ήταν
ο Λοχαγός του αμερικανικού Στρατού Albert Berry ο οποίος την 1 Μαρτίου 1912
πήδηξε από αεροσκάφος τύπου Benoist Headless
(στο St. Louis).
Το 1913 ο Σλοβάκος εφευρέτης Štefan Banič
κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του πρώτου μοντέρνου αλεξιπτώτου. Με το αλεξίπτωτο
αυτό εφοδιάζονταν οι Αμερικανοί πιλότοι κατά τον Α’ Π.Π. Είναι η πρώτη αναφορά
για πρακτική χρήση του αλεξιπτώτου σε πόλεμο.
Προς το τέλος του ιδίου πολέμου έκανε την
εμφάνιση της η ιδέα για επιχειρησιακή χρήση του αλεξιπτώτου. Ο Αμερικανός Σχης William Mitchell σκέφτηκε να
εφοδιάσουν με αλεξίπτωτα την 1η Μεραρχία Πεζικού με σκοπό την κάθετη
υπερκέραση και την επίθεση στα μετόπισθεν των γερμανικών στρατευμάτων και
προώθησε την ιδέα του στο Στρατηγό Pershing. Η ιδέα του έγινε δεκτή, τον πρόλαβε όμως το τέλος του
πολέμου και δεν κατάφερε να την υλοποιήσει.
