Το 1907 ο Βρετανός αρχαιολόγος
Χάουαρντ Κάρτερ πεπεισμένος πως υπήρχε ένας ακόμα τάφος που δεν είχε
ανακαλυφθεί, ξεκίνησε ανασκαφές στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Προσπαθούσε να βρει
έναν τάφο του οποίου την ύπαρξη οι ιστορικοί αγνοούσαν και απέρριπταν, διότι
δεν γνώριζαν τον Φαραώ Τουταγχαμών.
Στις 4 Νοεμβρίου 1922, μετά από
15 χρόνια αποτυχημένων ανασκαφών, ήρθαν στο φως τα σκαλιά που οδηγούσαν στον
τάφο του ξεχασμένου φαραώ, δικαιώνοντας τον βρετανό αρχαιολόγο και τον
συνεργάτη του λόρδο Κάρναρβον.
Οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να
φέρουν στο φως τον πρώτο ασύλητο τάφο ενός φαραώ. Αγάλματα από χρυσό και
ελεφαντόδοντο, αιθέρια έλαια, αγαπημένα παιχνίδια του νεαρού φαραώ και πολύτιμα
κοσμήματα. Όλα βρίσκονταν εκεί και ας είχαν περάσει πάνω από 3.000 χρονιά από
τον θάνατό του.
Στις 16 Φεβρουαρίου του 1923
ανοίχτηκε το πιο εντυπωσιακό εύρημα, η σαρκοφάγος του Τουταγχαμών, που περιείχε
3 διαφορετικά φέρετρα, το ένα μέσα στο άλλο. Το τελευταίο ήταν ολόχρυσο και
φιλοξενούσε την βασιλική μούμια επι 30 αιώνες.
Όμως την ανακάλυψη επακολούθησαν
έξι μυστήριοι θάνατοι. Ο τύπος της εποχής θεώρησε πως οι θάνατοι αυτοί
προκλήθηκαν από τη κατάρα του Φαραώ Τουταγχαμών. Την ημέρα που άνοιξαν τον τάφο
του μια κόμπρα, σύμβολο της θεάς Γουατζετ που προστάτευε τους φαραώ, έφαγε το
καναρίνι του Κάρτερ. Τότε η συγγραφέας Μέρι Κορελ εμπνεύστηκε από το συμβάν την
ιστορία με την κατάρα του φαραώ, την οποία δημοσίευσε τον Μάρτιο του 1923.
Πολλοί άνθρωποι τότε επηρεάστηκαν και απέδωσαν τους θανάτους που ακολουθήσαν
στην κατάρα. Οι εφημερίδες έγραψαν πως στην είσοδο του τάφου βρέθηκε η επιγραφή
«Ο θάνατος με ταχύτατα φτερά θα επισκεφθεί, όσους μπουν σε αυτόν τον ιερό τάφο».
Παρόλα αυτά η επιγραφή δεν υπήρχε πουθενά.
Ο λόρδος Κάρναρβον πέθανε στις 5
Απριλίου του 1923, τέσσερεις μήνες και 7 ημέρες μετά το άνοιγμα του τάφου,
καθώς και ο Χάουαρντ Κάρτερ απεβίωσε 17 χρόνια μετά από την είσοδό του στον
τάφο, σε μεγάλη ηλικία.
