Παγκόσμια ημέρα ποίησης
Στις
21 Μαρτίου τιμούμε την ποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο, προκαλώντας πάθος και
νοσταλγία στις ευαίσθητες ψυχές για παλιούς στίχους και ποιήματα. Άνθρωποι
ξεχύθηκαν στους δρόμους να απαγγείλουν στροφές και λόγια σπουδαίων ποιητών ή
ακόμα και σκέψεις δικές τους. Φέτος το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
διοργάνωσε μία εκδήλωση, στην οποία όποιος ήθελε κατέφευγε στα Προπύλαια και
απήγγειλε. Το πρόγραμμα κυλούσε από τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, στον
χώρο του πανεπιστημίου ΕΚΠΑ. Απλοί πολίτες, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι,
γενικά όσοι βρίσκονταν εκεί γύρω και μπορούσαν να περάσουν μία βόλτα.
Είχα
την ευκαιρία να παραβρεθώ στην πετυχημένη αυτή εκδήλωση, στην οποία γιορτάσαμε
την ποιητική τέχνη. Κατ΄αρχάς, θαμπώθηκα από την όμορφη και αρχιτεκτονικά
«στολισμένη» αίθουσα του Πανεπιστημίου, όπου μαζευτήκαμε για να ακούσουμε
αποσπάσματα του καταπληκτικού Οδυσσέα Ελύτη με τη συνοδεία ενός πιάνου. Μετά
από αυτήν την ονειρική ανάγνωση, ο δήμαρχος των Αθηνών απήγγειλε Κωστή Παλαμά
και Γιώργο Σεφέρη. Ύστερα, κατευθυνθήκαμε προς τους εξωτερικούς χώρους, όπου μας
περίμεναν δύο μικρόφωνα με θέα τα εμβληματικά σιντριβάνια. Όποιος υπήρξε αρκετά
θαρραλέος, «άρπαζε» το μικρόφωνο και μας αφηγούνταν σκέψεις και όνειρα, μέσω
της ποίησης. Άλλοι ήταν απλοί πολίτες, που αποφάσισαν να απαγγείλουν είτε δικά
τους ποιήματα είτε γνωστών ποιητών, όπως του Καβάφη, του Σεφέρη, του Παλαμά, του
Λειβαδίτη. Άλλοι ήταν φοιτητές που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο και με δικά τους
λόγια πυροδότησαν τις καρδιές μας. Μερικοί επέλεξαν να πάρουν ως κύρια αφορμή
και τα γεγονότα που μας πλήττουν στις μέρες μας, Μίλησαν για τα Τέμπη και τον
πόλεμο στην Παλαιστίνη. Καθώς ακούγαμε τις πληγωμένες φωνές τους, μας κυρίευε
ντροπή αλλά ταυτόχρονα και κατάπληξη για το γλαφυρό ύφος και τον λόγο τους.
Μία από τις καλύτερες εμπειρίες ζωής, τόσο για όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη τέχνη όσο και για όλους μας που στον ελεύθερο μας χρόνο απολαμβάνουμε να ξεχνιόμαστε γράφοντας ή ακούγοντας στίχους τραγουδιών και ποιημάτων. Περπατώντας τα σκαλιά του πανεπιστημίου και αφήνοντας πίσω την ανεπανάληπτη αυτή στιγμή, φωνές ανθρώπων ηχούν στα αυτιά μας και μας συνοδεύουν προς το σπίτι. Η εκδήλωση έκλεισε στη νυχτερινή Αθήνα με το αεράκι να χαλαρώνει τα σώματά μας και τον αττικό ουρανό να αναδύει καλοκαιρινές μυρωδιές.
